«Αυτό να κάνεις, παιδί μου, όπως σου λέγω, δια να εύρει άνεση η ψυχή μου, διότι πολύ βασανίζομαι γι΄ αυτή την κλοπή»

Μου διηγούνταν λοιπόν ο οικονόμος γέροντας Νήφων, όταν ήταν νεώτερος και υποτακτικός του γέροντος Γερβασίου οικονόμου του εν Βουλγάρω μετοχίου (της Μονής Διονυσίου), παρουσιάστηκε μια μέρα ένας χωρικός με το όνομα Ιωάννης, ο οποίος είχε μαζί του ένα ζώο φορτωμένο με δύο τουλούμια λάδι, περίπου 80 οκάδες, το οποίο και αφιέρωσε στο μετόχι.

Ο οικονόμος, γέροντας Γερβάσιος, έμεινε κατάπληκτος με την δωρεά και ρώτησε να μάθει τον λόγο της. Τότε ο χωρικός Ιωάννης του διηγήθηκε τα εξής :

«Ο πατέρας μου πάτερ, πέθανε, προ μηνός και πλέον. Είναι δε τώρα τρεις φορές, όπου, όταν βραδιάζει και ετοιμάζομαι να κοιμηθώ, έρχεται η ψυχή του σαν μια σκιά στην γωνία της οροφής του δωματίου και με φωνάζει : Παιδί μου, Γιάννη, να γεμίσεις δύο τουλούμια λάδι και να τα δώσεις στον Διονυσιάτη Οικονόμο.

Επίσης να του δώσεις και εκείνο το μεγάλο ελαιόδενδρο, που είναι στο σύνορό μας, γιατί εγώ βρήκα ευκαιρία και το πήρα και το έκανα δικό μας, ενώ αυτό ανήκει στο μετόχιο. Αυτό να κάνεις, παιδί μου, όπως σου λέγω, δια να εύρει άνεση η ψυχή μου, διότι πολύ βασανίζομαι γι΄ αυτή την κλοπή».

Μόλις το άκουσε ο οικονόμος δόξασε τον Τίμιο Πρόδρομο με όλη την ψυχή του για την προστασία και την πρεσβεία του. Παρέλαβε το λάδι, όπως και το ελαιόδενδρο από τον χωρικό.

ΠΗΓΗ : ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ, ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΙΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ,

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ 1989, σελ. 35 κ.ε.

Πηγή : inpantanassis