Αν έρθει η χάρη του Θεού, όλοι και όλα αλλάζουν

Ἂν ἔρθει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅλοι καὶ ὅλα ἀλλάζουν, ἔλα ὅμως ποὺ γιὰ νὰ ἔρθει, χρειάζεται πρῶτα νὰ ταπεινωθοῦμε! 

Μπορεῖ κάποιος νὰ μιλάει γιὰ τὶς ἁμαρτίες του καὶ νὰ εἶναι ὑπερήφανος κι ἄλλος νὰ μιλάει γιὰ τὶς ἀρετές του καὶ νὰ εἶναι ταπεινός. 

Νὰ εἴμαστε ταπεινοί, ἀλλὰ νὰ μὴν ταπεινολογοῦμε. Ἡ ταπεινολογία εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου, ποὺ φέρνει τὴν ἀπελπισία καὶ τὴν ἀδράνεια, ἐνῶ ἡ ἀληθινὴ ταπείνωση φέρνει τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ κενόδοξος τὴν ψυχή του τὴν ἀποξενώνει ἀπ᾽ τὴν αἰώνια ζωή. Τελικὰ ὁ ἐγωισμὸς εἶναι σκέτη κουταμάρα! Ἡ κενοδοξία μᾶς κάνει κούφιους. Ὅταν κάνομε κάτι γιὰ νὰ ἐπιδειχθοῦμε, καταντοῦμε ἄδειοι ψυχικά. 

Ὅ,τι κάνομε, νὰ τὸ κάνομε γιὰ νὰ εὐχαριστήσομε τὸν Θεό, ἀνιδιοτελῶς, χωρὶς κενοδοξία, χωρὶς ὑπηρηφάνεια, χωρὶς ἐγωισμό, χωρίς, χωρίς… Δὲν πρέπει ἡ ψυχή μας ν᾽ ἀντιστέκεται καὶ νὰ λέει, «γιατί τὸ ἔκανε αὐτὸ ὁ Θεός, γιατί τὸ ἄλλο ἀλλιῶς, δὲν μποροῦσε νὰ τὸ κάνει διαφορετικά;». 

Ὅλ᾽ αὐτὰ δείχνουν μία ἐσωτερικὴ μικροψυχία καὶ ἀντίδραση. Δείχνουν τὴν μεγάλη ἰδέα ποὺ ἔχομε γιὰ τὸν ἑαυτό μας, τὴν ὑπερηφάνειά μας καὶ τὸν μεγάλο ἐγωισμό μας. Αὐτὰ τὰ «γιατί» πολὺ βασανίζουν τὸν ἄνθρωπο, δημιουργοῦν αὐτὸ ποὺ λέει ὁ κόσμος «κόμπλεξ», παραδείγματος χάριν, «γιατί νὰ εἶμαι πολὺ ψηλὸς» ἢ – τὸ ἀντίθετο – «πολὺ κοντός;». 

Αὐτὸ δὲν φεύγει ἀπὸ μέσα. Καὶ προσεύχεται κανεὶς καὶ ἀγρυπνεῖ, ἀλλὰ γίνεται τὸ ἀντίθετο. Καὶ ὑποφέρει καὶ ἀγανακτεῖ χωρὶς ἀποτέλεσμα. Ἐνῶ μὲ τὸν Χριστό, μὲ τὴν χάρη φεύγουν ὅλα. 

Ὑπάρχει αὐτὸ τὸ «κάτι» στὸ βάθος, δηλαδὴ τὸ «γιατί», ἀλλ᾽ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἐπισκιάζει τὸν ἄνθρωπο κι ἐνῶ ἡ ρίζα εἶναι τὸ κόμπλεξ, ἐκεῖ πάνω φυτρώνει τριανταφυλλιὰ μὲ ὡραῖα τριαντάφυλλα κι ὅσο ποτίζεται μὲ τὴν πίστη, μὲ τὴν ἀγάπη, μὲ τὴν ὑπομονή, μὲ τὴν ταπείνωση, τόσο παύει νὰ ἔχει δύναμη τὸ κακὸ καὶ παύει νὰ ὑπάρχει, δηλαδὴ δὲν ἐξαφανίζεται, ἀλλὰ μαραίνεται. Ὅσο δὲν ποτίζεται ἡ τριανταφυλλιά, τόσο μαραίνεται, ξηραίνεται, χάνεται καὶ ἀμέσως ξεπετάγεται ἀγκάθι.

Ἐκπειράζουμε τὸν Θεό, ὅταν ζητοῦμε κάτι ἀπὸ Ἐκεῖνον, ἀλλὰ ἡ ζωή μας εἶναι μακρὰν τοῦ Θεοῦ. Τὸν ἐκπειράζομε, ὅταν ζητοῦμε κάτι, ἀλλὰ ἡ ζωή μας δὲν εἶναι σύμφωνη μὲ τὸ θέλημά Του-πράγματα, δηλαδή, ἐνάντια στὸν Θεό. Ἄγχος, ἀγωνία, ἀπ᾽ τὸ ἕνα μέρος, κι ἀπ᾽ τὸ ἄλλο παρακαλοῦμε.

Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου

Πηγή : inpantanassis