Για ποιο σκοπό ερχόμαστε στη ζωή αυτή, γιατί ζούμε; 2ο Μέρος

Η ΠΟΡΕΊΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Ὄμως ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα, ἔκαναν κακή χρήση αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας τους ,παράκουσαν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ,  πλανέθηκαν ἀπό τό Διάβολο, καί ἔγιναν αἰχμάλωτοι σ’ αὐτόν, καί ἀστόχησαν στόν σκοπό, πού τούς εἶχε βάλει ὁ Πλάστης τους.

Μέ τήν ἐνέργειά τους αὐτή, οἱ πρωτόπλαστοι, φαινομενικά κατάργησαν στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Στήν οὐσία καθυστέρησαν, μέχρι καιροῦ, αὐτά πού ὀ Θεός ἤθελε γιά τόν ἄνθρωπο.

Μέ τήν παρακοή τους οἱ πρωτόπλαστοι, ἐκληρονόμησαν στούς ἀπογόνους τους, τά ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας τους, τό θάνατο δηλαδή.

Ὃ θάνατος εἶναι τό φρόνημα τῆς σάρκας, ὃ σαρκικός τρόπος πού διαλέγει ὃ ἄνθρωπος, καί μέ τό φρόνημα αὒτό, σπέρνονται μέ τρόπο κρυφό τά  ζιζάνια τῶν παθῶν στόν ἃμαρτωλό καί ὑλόφρονα ἄνθρωπο καί χωρίς νά τό ἀντιλαμβάνεται, νομίζει δικές του τίς κακές ἔξεις καί ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες, πού τόν ὁδηγοῦν στήν καταστροφή.

Κατά τόν Κύριλλο Ἀλεξανδρείας, ὁ Θεός ἔκαμε τόν ἄνθρωπο ἄρχοντα καί δεσπότη ὅλων τῶν κτισμάτων καί δέν τόν ἔβλαπταν, οὔτε ἡ φωτιά, οὔτε τό νερό, οὔτε τα θηρία, καί ἀκόμα δέ θά σκεφτόταν τό κακό, ἀλλά ἀπό τή στιγμή πού ἀπατήθηκε ἀπό τό διάβολο, αὐτή τήν ἀρχή καί τήν ἐξουσία τήν παρεχώρησε στόν ἐχθρό του καί ἔγινε δοῦ-λος τοῦ διαβόλου.

‘Από τότε οἱ ἀπόγονοι τῶν πρωτοπλάστων, ἀπό τότε μέχρι σήμερα ζοῦν μιά ζωή γεμᾶτη βάσανα,ἄγχος, ἀγωνία καί φόβο, μιά ζωή, μέ λίγα λόγια δυστυχισμέ¬νη. Ὁ προορισμός τους ἦταν ἠ χαρά καί ἡ εὐτυχία κοντά στό Πλάστη καί Θεό τους.  Ἀπό τήν ἔξοδο τους ἀπό τόν Παράδεισο, οἱ πρωτόπλαστοι, κατάλαβαν τί τούς περίμενε. ἒπειδή ἄρχισαν νά  γεύονται τίς πίκρες καί τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς, γιατί ἣ ἃμαρτία εἶναι βαριά ἃλυσίδα πού σφίγγει τήν ψυχή τοῦ ἃμαρτωλοῦ.Ἔτσι ἂπό τότε μέχρι σήμερα, οἰ ἀπόγονοί τους ποθοῦσαν τήν ἀπαλλαγή ἀπό τή δυστυχί¬α πού τούς τυραννοῦσε καί περίμεναν τήν ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἐλευθερία τους.

 Ὁ σπλαχνικώτατος ὅμως πατέρας καί δημιουργός, ἡ Παναγάπη, δέν ἄντεχε νά βλέπει τά παιδιά του σ’ αυτά τά χάλια. Παντογνώστης καθώς ἤτανε γνώριζε πώς θά ἐξελισσόταν ἡ πορεία τῆς δημιουργίας καί ἔλαβε τά μέτρα του, καί ἑτοίμασε τό σχέδιο πού θά ἐπανέ¬φε¬ρε τόν ἄνθρωπο στόν ἀρχικό του σκοπό.

 Εἶχε τό σχέδιο ἕτοιμο, ἀλλά καί συνεχῶς προετοίμαζε τούς ἀνθρώπους γι’ αὐτό, ὥστε νά συνεργασθοῦν ὅταν ἐρχόταν ἡ κατάλληλη στιγμή.

 Μέ διάφορους τρόπους φρόντιζε νά μάθουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι μιά μέρα θά ἐλευθερωθοῦν ἀπό τήν τραγική κατάσταση πού βρίσκονταν. Ἄλλωστε τό εἲχε ὑποσχεθεῖ αὐτό ἀπό τότε. Αὐτή ἡ ὑπόσχεση, ὀνομάσθηκε (πρώτο εὐαγγέλιο).

Ἀπό τόν Μωϋσῆ μέχρι καί τόν Ἰωάννη τόν Βαπτιστή, ἄνθρωποι, ἀπεσταλμένοι ἀπό τό Θεό, ἔδιναν τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας. Ὅτι δηλαδή θά ἔλθει ὁ Σωτήρας πού θά σώσει τόν κόσμο ἀπό τήν τυραννία τοῦ διαβόλου, καί ὅσοι τόν ἀκολουθήσουν, θά ἐπανεύρουν τό δρόμο τῆς αἰώνιας καί εὐτυχισμένης ζωῆς.      


Συνεχίζεται >>

Πρεσβυτέρου Χαραλάμπους Νεοφύτου

Πηγή : pigizois.net