Για ποιο σκοπό ερχόμαστε στη ζωή αυτή, γιατί ζούμε;

Ὅλα τά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, πού ὑπάρχουν στόν κόσμο αὐτό, ἔχουν τό καθένα καί τό δικό του σκοπό.

Για παράδειγμα, ὁ ἥλιος, ἔχει σκοπό καί προορισμό, γιά νά φωτίζει καί νά θερμαίνει, τά δένδρα νά παράγουν τούς καρπούς τους, τή σκιά τους, νά καθαρίζουν τήν ατμόσφαιρα κλπ. Τό κάθε τι ἔχει καί τό δικό του ξεχωριστό σκοπό. Καί ὁ ἄνθρωπος τό τελειότερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ἔχει σίγουρα καί αὐτός κάποιο σκοπό, ἁνώτερο πάντως ἀπό τά ἄλλα δημιουργήματα, ἀφοῦ εἶναι καί ἁνώτερος στήν οὐσία.

Ποιός λοιπόν εἶναι ὁ σκοπὀς πού  οἱ ἄνθρωποι ἐρχόμαστε στὀν κόσμο αὐτό;

Γιά νά βροῦμε τήν σωστή ἀπάντηση θά πρέπει νά μάθωμεν, ποιός ἦταν ὁ σκοπός τοῦ Θεοῦ, ὅταν δημιούργησε τόν ἄνθρωπο καί τόν ἐγκατέστησε στή γῆ αὐτή. 

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ὅπως μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ ἁγία Γραφή, ὁ Θεός,Πρῶτα δημιούργησε τά Ἀγγελικά τάγματα καί μετά τή φύση καἰ τελευταῖο τόν ἄνθρωπο. Δημιούργησε ἕνα σύνολο, ἕνα κόσμο, μιἀ ἐκκλησία στό σύνολο, καί μέ τελικό σκοπό τό σύνολο αὐτό τῆς δημιουργίας, νά γίνει μιά κοινωνία τέλεια, ἡ ὁποία θά ἀπολάμ¬βα¬νε τά αἰώνια ἀγαθά τοῦ Θεοῦ, μέσα σέ μιά  εὐτυχισμένη αἰώνια ζωή. Αὐτό ἀποκαλύπτει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ἔγινε ἀπό τήν ἀπέραντη ἀγάπη πού ἔχει ὁ Θεός.Ὁ Θεός εἶναι ἡ αὐτοαγάπη καί ἡ αυτόαλήθεια.

Αὐτά τά ἀγαθά πού προέρχονταν ἀπό τήν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Πλάστη, θά τά ἀπολάμβαναν οἱ ἄνθρωποι, μέ τήν προϋπόθεση ὅτι θά ἔμεναν κοντά στό Δημιουργό τους, καί  θά ὑπάκουαν στά παραγγέλματά Του, καί θά ἐργάζονταν ἔτσι, πού ἀπό τό« κατ’ εἰκόνα νά φθάσουν στό καθ’ ὁμοίωσιν», δηλαδή νά φθάσουν στή θέωση.Νά γίνουν θεοί κατά χάρη, καί γι’ αὐτούς, ὁ καλός Πατέρας, θά μετάτρεπε τά πάντα σέ μιά παραδισένια αἰώνια ζωή.

. Ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο νά βρίσκεται μεταξύ φθορᾶς καί ἀφθαρσίας. Από τόν ἄνθρωπο ἐξαρτόταν πλέον  ἄν θά γινόταν τελικά ἄφθαρτος, ἤ φθαρτός, ἀθάνατος, ἤ θνητός.

 Γνώρισε, ὅμως στούς πρωτόπλαστους, ὅπως καί  στούς σημερινούς ἀνθρώπους τό θέλημά Του καί τό νόμο Του, τονίζοντας σ’ αὐτούς, ὅτι ἄν δέν ἔμεναν πιστοί σ’ αὐτά πού τούς εἲπε, θά εἶχαν τρομερές συνέπειες, θά ἀστοχοῦσαν στόν σκοπό τους καί δέν θά ἦταν εὐχάριστο γι’ αὐτούς, γιατί θά ἐρχόταν ὁ θάνατος καί ἡ φθορά

Ἀξίζει, νομίζω, νά δοῦμε,ἀκόμα λίγα, στά σύντομα, γιά τή δημιουρ¬γία καί τό ὗψος τοῦ ἀνθρώπου.Γιατί πῶς θά μιλήσωμε γιά τή πτώση καί τή λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου, ἀγνοῶντας τό μεγαλεῖο τοῦ ἀρχικοῦ του ὕψους;

Ἄς ἀκούσομε μέ προσοχή. Ὁ Θεός εἶπε :     «Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ’ ὁμοίωσιν» (Γέν. Α΄26) Καί ἐ-παναλαμβάνει ἡ Γραφή:«Ὁ Θεός ἔκτισε τόν ἄνθρωπον ἐπ’ ἀφθαρσία καί εἰκόνα τῆς ἰδίας ἰδιότητος ἐποίησεν αὐτόν» (Σοφία Σολομ.β΄ 23). Ὁ ἄνθρωπος εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Οἱ Πατέρες κάνουν σαφή διάκριση, μεταξύ εἰκόνας καί ὁμοίωσης. Τήν εἰκόνα τήν ἀναφέρουν στή νοητική καί ἠθική φύση τοῦ ἀνθρώπου, στό αὐτεξούσιο καί  στό ἡγεμονικό.

Τό «κατ’ εἰκόνα»  τό πήραμε ἕτοιμο. Ὄχι ὅμως καί τό «καθ’ὁμοίωσιν» Ἔπροίκισε ὁ Θεός τόν  ἄνθρωπο μέ ψυχή λογική καί ἐλεύθερη, γιά νά κατακτίσει τόν ὕψιστο στόχο. Τό «καθ’ὁμοίωσιν». Ἔπρεπε νά ἐργασθεῖ ὁ ἄνθρωπος,καί νά σταθεροποιηθεῖ στίς ἀρετές, γιά νά ὁμοιωθεῖ, κατά τό δυνατόν μέ τό Θεό, στήν ἀρετή καί στήν ἁγιότητα. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἐπιδεκτικός προόδου. Οἱ ἠθικές καί πνευματι¬κές δυ¬νάμεις τοῦ Ἀδάμ ἔπρεπε νά ἀναπτυχθοῦν καί νά σταθεροποιηθοῦν στό ἀγαθό. Μόνο ἔτσι θά πετύγχανε, ὁ ἄνθρωπος, νά ὁμοιωθεῖ πρός τό Θεό καί νά  στερεωθεῖ, δίχα νά μετακινεῖται στό κακό, ὅπως οἱ ἄγγελοι δέν μετακινοῦνται στό κακό, ἀλλά μένουν σταθεροί στό ἀγαθό.

Ἡ εὐθύνη γιά τήν ἐ¬πιτυχία ἤ τήν ἀποτυχία στόν σκοπό τους, ἦταν ἀποκλειστικά στή δική τους θέληση καί ἀπόφαση, γιατί ὁ  Θεός, ἔδωκεν ἐλευθερία στόν ἄνθρωπο, γιά νά ἀπο¬φασίζει ὁ ἴδιος γιά τίς ἐ¬νέργειές του καί τίς πράξεις του. Ἔτσι θά εἶχε καί ἀξία τό ἀγαθό πού θά διάλεγε. Ἄν ἔμεναν πιστοί οἱ πρωτόπλαστοι στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, θά εἶχαν πετύχει στό σκοπό πού ὁ Θεός τούς προόρισε, καί θά γίνονταν θεοί κατά χάρη.

Συνεχίζεται >>

Πρεσβυτέρου Χαραλάμπους Νεοφύτου

Πηγή : pigizois.net