Το νόημα των Χριστουγέννων μέσα από την εικόνα της Γεννήσεως του Χριστού

Μια από τις σπουδαιότερες εορτές μέσα στην Εκκλησία μας είναι και η κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Για τον άνθρωπο έχει μεγάλη σημασία η συγκεκριμένη εορτή. Το ανθρώπινο γένος προ Χριστού ήταν εγκλωβισμένο και δέσμιο της αμαρτίας και της άγνοιας. 

Την κατάλληλη στιγμή ο Θεός έστειλε τον Υιό του τον μονογενή να λάβει ανθρώπινη σάρκα και να δώσει την ευκαιρία στον άνθρωπο να φθάσει μέχρι την Θέωση. Δυστυχώς όμως στους χαλεπούς καιρούς τους οποίους ζούμε το χαρμόσυνο μήνυμα της εν λόγω εορτής εξοστρακίζεται και φθείρεται και πάλι από ανθρώπινα χέρια μιας και ο άνθρωπος κερδισμένος από τον υλικό ευδαιμονισμό καταπνίγει την ουσία της γέννησης του Θεανθρώπου και επιδίδεται συνεχώς σε ένα ασταμάτητο marketing, αχαλίνωτο shopping και παρουσιάζει σαν ένα όμορφο παραμυθάκι τον ερχομό του Ιησού Χριστού για να μην προχωρήσουμε και στο πως παρουσιάζεται ο Άγιος Βασίλειος. Στόχος στο παρών κείμενο είναι η παρουσίαση της πραγματικής, αληθινής εικόνος της γέννησης του Χριστού καθώς και τα μηνύματα που αναβλύζουν από την μεγάλη αυτή εορτή.         

Δεσπόζουσα και κεντρική θέση στην εικόνα έχει η Παναγία μιας και είναι από τα κυρίαρχα πρόσωπα στην παρούσα Εορτή. Βλέπει κάποιος στο πρόσωπο της την απορία, την σεμνότητα αλλά και την κατάνυξη καθώς είναι γονατιστή και με τα χέρια της σταυρωμένα στο στήθος. 

Απορία για ον τρόπο κυήσεως και τοκετού του Θεανθρώπου και ευλάβεια και δέος για το νεογέννητο βρέφος. Εκτός από το φωτοστέφανο στο απλό κόκκινο ένδυμα της ξεχωρίζει κανείς τα τρία άστρα που συμβολίζουν την αειπαρθενία της πριν τον τοκετό, στην διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά τον τοκετό.

  Παρατηρώντας κανείς την εικόνα θα δει πως το σπήλαιο παρουσιάζεται να είναι σκοτεινό. Αυτό συμβαίνει διότι ο αγιογράφος θέλει να υπερθεματίσει το γεγονός ότι πριν την Γέννηση του Χριστού η ανθρωπότητα ήταν όμηρη της αμαρτίας ,του σκότους, των ειδώλων αλλά και της αγνοίας. Ένα άστρο ψηλά στον ουρανό έρχεται να φωτίσει το σπήλαιο και να δηλώσει μαζί με τον μικρό φωτεινό σταυρό την λαμπρότητα της Θείας Χάριτος. 

Μέσα στην φάτνη κάθεται ο Χριστός σαν βρέφος τυλιγμένο σε λευκά σπάργανα. Το φωτοστέφανο δηλώνει την Θεότητα του.Το βόδι και το γαιδουράκι που βρίσκονται δίπλα στο βρέφος είναι σύμβολα αλογίας των Εθνών. Παράλληλα ο αγιογράφος τονίζει σε αυτό που βλέπει την εικόνα ότι πρέπει να φανεί πιο ανώτερος από τα ζώα αυτά ευγνωμονώντας τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Διακρίνει κανείς τον Άγγελο Κυρίου με μια ζωηρή κινητικότητα να μεταφέρει το μήνυμα της Γεννήσεως σε έναν βοσκό και πιο πέρα ένας άλλος βοσκός με την φλογέρα του κερδίζει την προσοχή των προβάτων του. Ταυτόχρονα πλήθος Αγγέλων πορεύονται προς τους Μάγους που πηγαίνουν να προσκυνήσουν  το βρέφος και να του προσφέρουν τα σπουδαία δώρα τους, ενώ  άλλοι Άγγελοι  ατενίζουν το φωτεινό άστρο. Στα αριστερά της εικόνας ο Ιωσήφ φαίνεται να είναι αρκετά σκεφτικός και απορημένος με όλα αυτά τα παράδοξα γεγονότα που συντελούνται επί την παρουσία του. 

Ο Βοσκός με την πλούσια κάπα και το μπαστούνι που κρατάει είναι ο διάβολος όπου με μορφή ανθρώπου διεγείρει και σπέρνει κακούς λογισμούς στον Ιωσήφ για να κλονιστεί η εμπιστοσύνη του στην Παναγία. Αυτή η απόσταση του Ιωσήφ από την Παναγία και το βρέφος μέσα στην φάτνη δηλώνει ότι δεν έχει πρωταγωνιστική σχέση σε όσα συντελούνται στο σπήλαιο αυτό. Διακρίνονται και δύο γυναίκες κατά πάσα πιθανότητα είναι μαίες που βοηθούν την ώρα του τοκετού. Τα έντονα στοιχεία της φύσεως στο όλο εικόνισμα δείχνουν πως όλη η κτίση συμμετείχε στην Γέννηση του Θεανθρώπου.    

Δυστυχώς ερχόμενοι στην σημερινή πραγματικότητα θα διαπιστώσουμε την υπέρμετρη σκληρότητα την οποία έχει μέσα στην καρδιά του ο άνθρωπος χάνοντας έτσι την πίστη μας προς τον Θεό. Ας αναζητήσουμε λίγο πιο πολύ την αγάπη του Θεού. Εάν ανακαλύψουμε ότι το σπήλαιο είναι εικόνα της Εκκλησίας. Έξω επικρατεί το σκοτάδι. Φωτισμένο με ψεύτικο φώς. Εάν ανακαλύψουμε ότι ο προορισμός του ανθρώπου ως αδελφού του Χριστού είναι ο Θεός.  

Πηγή : imconstantias.org.cy