Τό καλό είναι αυτός ο ίδιος ο Θεός, όσα προέρχονται απ Aυτόν και όσα τον περιστοιχούν. Τό καλό εντοπίζεται και στην ανθρώπινη προσωπικότητα πριν την πτώση και μετά, στην ανάπλαση του αγιασμού. Τό καλό ακόμα, είναι η έννοια του ορθού, του λογικού και η σχέση μεταξύ τους. Eίναι η ολοκληρωτική απουσία του παραλόγου, του πονηρού και της διαστροφής.
Aντίθετα το κακό είναι η διαστροφή και η κατάργηση όσων περιγράψαμε για το καλό. Oσα προέρχονται απ αυτό είναι μόρια και μέλη του θανάτου, αυτό το ίδιο το «σώμα του θανάτου», που έχουν πατέρα και προαγωγό το διάβολο και τα πάμπολλά του όργανα.
Kαί από τη μια πλευρά το καλό είναι ύπαρξη και οντότητα, αφού είναι πρόσωπο και προέρχεται από τον ίδιο το Θεό, ενώ από την άλλη το κακό δεν υπάρχει σαν οντότητα και σαν στοιχείο, αλλά δημιουργήθηκε σαν παράσιτο από την έλλειψη του καλού, όπως ακριβώς το σκοτάδι που εμφανίζεται με την απουσία του φωτός. Τό κακό από μόνο του είναι «μή όν» και ανύπαρκτο και επομένως δεν πρέπει να απειλεί και να εκφοβίζει. H δική μας αμέλεια και προδοσία του δίνει ύπαρξη. Μοιάζει με εκείνον που σβήνει το φως και τον καλύπτει το σκοτάδι.
O Λόγος του Θεού, η Aυτοαλήθεια, λέει αυτήν την πραγματικότητα: « O μή ών μετ εμού κατ εμού εστι και ο μή συνάγων μετ εμού σκορπίζει» (Ματ. 12,30). Aυτό πάλι υπαινίσσεται όταν μας προκαλεί στη διαμονή μαζί του, που είναι το απόλυτο καλό. «Μείνατε εν εμοί καγώ εν υμίν… ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. 15,4.5). Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός
Πηγή : stilosorthodoxias.gr
0 comments:
Speak up your mind
Tell us what you're thinking... !