Εγώ γαρ ουκέτι φοβούμαι τον Θεό, αλλά αγαπώ αυτόν. Άγιος Αντώνιος..

Αυτός που από φόβο στέκεται κοντά σου και σε υπηρετεί, μόλις βρεθεί τρόπος να αποβάλει τον φόβο του και να νοιώσει δυνατός, θα είσαι ο πρώτος που θα βλάψει.

Αντίθετα αυτός που μένει δίπλα σου επειδή σε αγαπά, θα δώσει και την ζωή του ακόμα για να μην πάθεις κακό.

Όταν η εκκλησία λέει να φοβάσαι τον Θεό, δεν εννοεί βέβαια την λέξη φόβος στην κυριολεκτική του έννοια. Δεν εννοεί ,μόλις θα ακούσεις για τον Θεό να το βάλεις στα πόδια γιατί έρχεται ο μπαμπούλας. Εννοεί το δέος που πρέπει να νοιώσει κάποιος από τον απέραντο σεβασμό που πρέπει να αποδίδουμε στον δημιουργό των πάντων.

Τουλάχιστον έτσι θα ήθελα να πιστεύω εγώ.!!!!!!!

Γιατί με το να φοβίζουμε τον κόσμο για να μένει κοντά στον Θεό από φόβο για τις συνέπειες, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να ανοίγουμε διάπλατα την πόρτα της ψυχής του ανθρώπου στον διάβολο.!!!!!!!

Ο οποίος τι κάνει; Αρχίζει και σου βάζει αμφιβολίες όσον αφορά τον φόβο που νοιώθεις για τον Θεό. Σου τονώνει την έπαρση, την αίσθηση ελευθερίας που έχει ο άνθρωπος, την τάση να μην δέχεται κανέναν αφέντη στο κεφάλι του, σε κάνει να υποφέρεις με την σκέψη μήπως δεν είμαι καλό παιδί για τον Θεό; Μήπως οι συνέπειες μου θα είναι τρομερές; Θα με βάλει αιώνια στην κόλαση; Πω πω τι έπαθα. Νοιώθεις χαμένος και απελπισμένος. Και η απελπισία σιγά σιγά γίνεται θυμός κάποια μέρα.

Κάποια μέρα θα ξυπνήσεις το πρωί, ο φόβος και ο θυμός θα σε έχουν κυριεύσει και με μεγάλη ευκολία θα πεις. Άσε με μωρέ με τον Θεό. Δεν υπάρχει Θεός. Δεν υπάρχει άλλη ζωή μετά τον θάνατο. Όλα εδώ είναι. Πέθανες ; Τελείωσες. Ποιος Παράδεισος και κουραφέξαλα. Αυτά είναι για τους βλάκες και για να κονομάνε οι παπάδες.

Αμέσως θα νοιώσεις ανακούφιση. Ελευθερώθηκες από τον φόβο του Θεού. Πάει τέλειωσε. Και βέβαια την ίδια στιγμή αλλάζεις στρατόπεδο. Γίνεσαι εχθρός αυτού που μέχρι εχτές φοβόσουν. Νοιώθεις δυνατός και αρχίζεις και εσύ να ξεπληρώνεις την υποχρέωση στον διάβολο, μεταδίδοντας αυτές τις ιδέες και σε άλλους ανθρώπους. Γίνεσαι εργαλείο του διαβόλου και αρχίζεις πλέον να στρατολογείς άλλους για την κόλαση. Να τους ελευθερώσεις όπως θα λες, από τον φόβο του Θεού.

Έως ότου αδελφέ μου να έρθει η ώρα που θα πεθάνεις. Και τότε θα δεις.!!!!!!!!!!!!!!!!

Θα είναι όμως πολύ αργά. Τι λάθος έκανες εσύ και πήγες χαμένος.; Άκουσες λάθος δασκάλους παιδί μου. Μέτρησες λάθος την ζωή και την αλήθεια. Φοβήθηκες τον Θεό.!!!

Αν είχες σωστούς δασκάλους θα σου μίλαγαν από νωρίς, ότι τον Θεό δεν πρέπει να τον φοβάσαι. Αλλά να τον αγαπάς. Να είσαι ευτυχισμένος και μόνο με την σκέψη του. Αν είχες υιοθετήσει αυτή την αρχή στην σκέψη σου όσο ζούσες, δεν θα έβρισκε χώρο ο πονηρός να σου ψιθυρίζει όλα αυτά που σου ψιθύρισε στο αυτί σου. Και σε έκανε να πας χαμένος.

Δεν χρειάζεται τίποτα από εμάς ο Θεός παιδιά μου. Απλά φαντάζομαι θα απορεί. Πως είναι δυνατόν να μας έχει δώσει τόσα, μα τόσα πολλά και εμείς να τον φοβόμαστε αντί να τον αγαπάμε. Ποιος γονιός θα ήθελε να τον φοβούνται τα παιδιά του και όχι να τον αγαπούν;

Αυτός που φοβάται παιδί μου τον Θεό, γίνεται εύκολα φίλος με τον διάβολο.

Αυτόν όμως που αγαπά τον Θεό……… τον φοβάται ο διάβολος.

Όταν αφήσεις τον εαυτό σου να νοιώσει αγάπη για τον Θεό, να νοιώσεις αγάπη { το ξαναλέω} τότε θα καταλάβεις πόσο, μα πόσο δυνατός στα αλήθεια είσαι.!!!!!!!!!!!

Πατήρ Ιωάννης

Πηγή : stilosorthodoxias.gr